عشق به معبود عشقیست حقیقی  عشقی که از نهاد پاک فطرت انسان نشات می گیرد  انسانی که عاشق خدا شد هرگز گناه نمی کند چون گناه را وسیله خیانت به معبود می داند شاید بتوان با مثال عشق معبود را در اذهان تداعی کرد هرچند هر مثالی که زده شود در مقابل عشق حقیقی که دامنگاه عشق به خداست  هیچ و پوچ است اما به مثال زیر توجه کنید

فرض کنید  پسری عاشق دختریست  جوری که خواب وخوراک ندارد و همیشه در خیالاتش  بودن با معشوقه خود را تداعی می کند دراین زمان پسر حاضر است به خاطر معشوق خود دست به هرکاری که او دوست دارد بزند چه منفی باشد و چه مثبت چون حاضر است برای بدست آوردن دل معشوق خود هرکاری را که معشوق خواست انجام دهد

اما عشق حقیقی خیلی بالاتر از این مثال است یعنی انسانی که عاشق معبود خود شد دیگر مادیات هیچ معنا و مفهومی برایش ندارد  وجودش منزلگاه عشق به حقانیت است خود را بنده و حقیر در مقابل جلال و جلالیت خداوندی می داند دیگر گناه نمی کند حق الناس را پایمال نمی کند به حق  النفس احترام می گذارد و حق الله را بجای می اورد

حال از شما دوستی که این وبلاگ را می خوانید یک سوال دارم

آیا تا حالا شده  چیزی را گم کنید و برای پیدا کردن آن شی ساعتها  بگردید و زمانی  که آن شی را پیدا کردید برای نگهداری آن شی چه کار خواهی کرد؟

یقینا شما بعد از پیدا کردن آن شی برای محافظت از آن شی تمام سعی و تلاش خود را خواهید کرد تا دیگر آن جسم را گم نکنید

امروز شما چیزی را بدست آورده اید که زمین و اسمان و هرآنچه در آن است در مقابلش هیچ و پوچ است  پس در نگهداری آن باید سعی و تلاش فراوان  انجام دهید تا این عشق حقیقی را هرگز گم نکنید

(خداوندا به من بچشان مزه عشق حقیقی و مرا تا آخرعمر آن زمانی که به سوی دیار باقی خواهم آمد  عاشق و دلداده خود بگردان)

امین یا رب العالمین